چگونه زندگی کنیم...؟!
بی تفاوت از کنار آن گذر کنیم؟ (تساهل سالاری)
از زندگی بازی بخوریم؟! (زندگی سالاری)
همراه زندگی شویم؟ (تسامح سالاری)
و یا
زندگیمان را همراه خود کنیم؟ (خود سالاری)
اصلا چطور است؛
زندگیمان را هدیه دهیم!
<** ادامه مطلب... **>
بگوییم زندگیمان برای شما؛
تبعیت از شما برای ما!
ما توان حرکت در جاده عشق را نداریم!
بیا و دست ما رو بگیر؛
جاده عشق از بیابان می گذرد
و هر لحظه
خطر گم کردن راه نگرانمان می کند!
می خواهیم با شما همراه باشیم؛
دستمان در دستان شما باشد؛
نگاهمان ، نگاه شما باشد؛
لبخندمان ، لبخند شما باشد؛
اشکمان ، اشک شما باشد؛
می خواهیم به همه بگوییم:
« بوی شما را می دهیم »
تا هیچ روباهی جرات نکند لباس ما را بدرد ؛
آدم (ع) بداند که بهشتمان شما هستی؛
نوح (ع) بداند موج ها تسلیم شمایند اگر طوفان نمی کنند؛
و ابراهیم (ع) بداند که همه ما قربانی شما هستیم ...
به هوایت پریدنم عشق است
به رهت سر بریدنم عشق است...
این بیابان در ظلمت است !
می خواهیم با نور فانوس شما راه را طی کنیم!
آتش بشت در
اگر چه سوزان است
اما زیبایی نور شما کجا و
سرخی مسمار کجا...
در راهتان باید فاطمی (س) عمل کنیم؛
اصلا شما سپر می خواهید که چه؟!
مگر علی (ع) سپر داشت؟
علی (ع) در راه فاطمه (س) سپر خود را فروخت؛
می خواهیم مثل مادر شما باشیم...
از مادرتان آموختیم:
برای ولایت باید سپر باشی حتی اگر ....
ما نمک گیر مادر شما هستیم!
مگر نه اینکه:
"عالم فدک فاطمه است"
پس
"می خواهیم در این عالم جا پای شما بگذاریم"
تا به ملک فاطمه (س) برسیم؛
در این ملک فقط کاروان شما را راه می دهند؛
هنوز هم می ترسیم؛
کوچه های منتهی به خانه مادرتان ...
بگذارید همراهتان باشیم؛
می خواهیم قافله سالارمان شما باشید؛
تا فاطمه(س) از بوی ما خشنود شود؛
و رسول الله (ص) و خدا هم ...
ما را برای کاروانی زیستن همراه کنید...
