در لابه لای بیانات آقا نکته ای به نظرم رسید :
البته این را هم به شما عرض بکنم؛ خود شماها خیلى نقش دارید در این که این اجر را بیشتر کنید، یا از کنارش یک قدرى بزنید. همین آیه‌اى که الان تلاوت کردند: «الّذین استجابوا لله و الرّسول من بعد ما اصابهم القرح للّذین احسنوا منهم و اتّقوا اجر عظیم» به همین نکته اشاره میکند: آن کسانى که زخمى شدند، مجروح شدند، اجر عظیمى دارند، به شرط تقوا و احسان.
هیچ وقت قاطعیت اختیار از انسان گرفته نمیشود؛ یعنى شما همیشه در حال اِعمال اختیار هستید؛ شما هستید که دارید انتخاب میکنید. تا آخر، این صبر شما، این ایستادگى شما، این احتساب شما، اجر شما را اضافه میکند. احتساب یعنى پاى خدا نوشتن. آدم با خدا حرف بزند، بگوید پروردگارا! این جسم من، این تن من، این آسایش من، این جوانى من، اینها را به تو دادم، صرف تو کردم، الان هم راضى‌ام. این، احتساب است. این بیشترین تأثیر را در عروج به مقامات عالیه و احراز اجر و پاداش الهى دارد.
این جمله خطاب به کسانی بود که 70 درصد جانبازی داشتند ... وای به حال ما که یک سیلی هم نخوردیم!
