نمی دونم قیاس درستی هست یا نه
این مدرسه ای که بنده درس میدم
از مدارس بالا شهر تهران محسوب میشه
اختلاف سنی بنده با دانش آموز ها نزدیک 8 سالی میشه
...
یه نکته دو سالی هست ، ذهن منو درگیر کرده!
توی درس دادن اصلا علاقه ای به تذکر دادن ندارم
معتقدم دانش آموز باید سر کلاس آزاد باشه
اما به چهار دلیل این روش جواب نداد:
یکی اینکه دانش آموزای بالا شهری روحیات متفاوتی دارن
که از نوع تربیت پدر و مادرشون اینطور شدن:
بسیار راحت طلب و پر رو!
بالاخره امروز مطمئن شدم سیکل تربیتی مدرسه مشکل داره
دانش آموز از مشاور حرف می بره نه از معلم!
(از ایرادات مدارس مشاور محور همینه
که معلم اون جایگاهی که باید داشته باشه رو نداره)
حالا یه معلمی بخواد کلاس رو دست بگیره
چاره ای نداره جز
جریمه و تنبیه!
دلیل دومی که این روش جواب نداد
به خاطر احترامی هست که به دانش آموز میذارم
شاید ایراد بگیرید که همه معلم ها احترام میذارن
اما
احترام داریم تا احترام ...
یه موقع می ایستی که دانش آموز بهت سلام کنه
یه موقع تو بهش سلام می کنی!
از اونجایی که مدرسه معلم محور نیست
این احترام هم جواب نمیده
بهش سلام می کنی
راهش رو کج می کنه میره!
( البته نه همه دانش آموز ها)
و دلیل سوم
به خاطر نوع برخورد با متربی هست
بجای اینکه بگی فلانی "ببند دهنت رو"
بگی "میشه بیشتر توجه کنی" !
و دلیل آخر
به خاطر این هست که فقط یه ساعت با این دوستان کلاس دارم
و دلایل جزئی دیگه ....
همش به نوع تربیت متربی بر میگرده
کسی که احترام به معلم نمیذاره
"یاد نگرفته"
اگر من تو سرش بزنم
هیچ وقت یاد نمیگیره که هیچ
رفتار بدتری هم می کنه!
پـ
ـیـ
نـ
ـو
ـشـ
ـتـ
معلم تا خودش آدم نباشه
نمیتونه آدم بسازه!
(این هم خطاب به خودم)
