اگر حضرت زین العابدین علیه السلام این حرف رو نمی فرمودند
خدا وکیلی کسی جرأت می کرد بگه؟
رَبِّ جَلِّلْنی بِسَِتْرِکَ وَاعْفُ عَنْ
تَوْبیخی بِکَرَمِ وَجْهِکَ فَلَوِ اطَّلَعَ الْیوْمَ عَلی ذَنْبی غَیرُکَ ما فَعَلْتُهُ
وَلَوْ خِفْتُ تَعْجیلَ الْعُقوُبَةِ لاَ اجْتَنَبْتُهُ لا لاَِنَّکَ اَهْوَنُ النّاظِرینَ وَاَخَفُّ
الْمُطَّلِعینَ [ عَلَی ]بَلْ لاَِنَّکَ یارَبِّ خَیرُ السّاتِرینَ وَاَحْکَمُ الْحاکِمینَ...
پروردگارا مرا به پوشش خود بپوشان
و به کرم ذاتت از سرزنش کردن من درگذر
پس اگر دیگری جز تو بر گناهم آگاه می‌شد آن گناه را انجام نمی‌دادم
و اگر از زود به کیفر رسیدن می‌ترسیدم باز هم خودداری می‌کردم
و اینکه با این وصف گناه کردم نه برای آن بود که تو سبک‌ترین بینندگانی
و یا بی مقدارترین مطلعین هستی بلکه برای آن بود که تو ای پروردگار من،
بهترین پوشندگان و حکم کننده‌ترین حاکمان
و گرامی‌ترین گرامیان و پوشاننده عیوب و آمرزنده گناهانی.
گناه را به کرمت می‌پوشانی
و کیفر را به واسطه بردباری‌ات به تأخیر اندازی پس تو را ستایش سزا است بر بردباری‌ات،
پس از دانستن و بر گذشتت پس از توانایی داشتن و همین گذشت تو از من
مرا وادار کرده و دلیر ساخته بر نافرمانی‌ات
و همان پرده پوشی‌ات بر من مرا به بی شرمی واداشته
و همان معرفتی که من به فراخی رحمتت دارم
و بزرگی عفوت مرا به‌دست زدن به کارهای حرام شتابان می‌کند...
