چند شب پیش توفیق بود رفتیم همایش بین المللی شعبده هالیوود در سینما فلسطین.همایشی که تقریبا ظرف مدت یک هفته از نقطه صفر شروع شد و به نظرم تونست واکنش به موقعی نسبت به فیلم آرگو باشه.
اما یه نکته برام قابل توجه بود.آقای طالب زاده قبل از حضور در برنامه با چند اندیشمند امریکایی بصورت چت تصویری ، مصاحبه کردن و بلافاصله فیلم اون در سالن پخش شد و همزمان توسط ایشون ترجمه شد که زمان قابل توجهی از ایشون گرفت!
بعد از اتمام برنامه توقع داشتم ایشون مثل خیلی های دیگه به سرعت برق و باد از جلسه خارج بشن اما تقریبا جزء آخرین نفراتی بودن که از سالن خارج شدند و به سوال همه افراد متقاضی ، جواب دادن ؛ در حالی که چهره ایشون کاملا مشخص بود به شدت خسته هستند و علی رغم بیماری قلبی ، خیلی گرم با مخاطباشون که همگی جوان بودند گفتگو می کردند.
این خیلی ارزشمنده که یه فردی که خودش سال ها در مسیری حرکت کرده ، این طور به قشر جوان اهمیت میده و با هدف تربیتشان ، اینطور انرژی میذاره.
و حالا هفته پیش ، وقتی یک سخنران ، حرف هایش به اتمام رسید و بنده با اینکه از اواسط سالن به سمت در خروجی دویدم اما باز هم نتونستم به ماشین ایشون برسم و چشم بر هم زدنی از صحنه گریختند!!
نکته اخلاقی:
آدم برای مخاطب حرفاش باید ارزش قائل بشه.نباید توقع داشت که حرف هایش را مثل وحی منزل بپذیرند!
پینوشت:
یحتمل تا بعد از عید نیستیم ؛ یعنی هستیم ایشالا ولی بی نت!
اگه ندیدیمتون پیشاپیش سال پربرکت و سرشار از سلامتی و خوشبختی برایتان آرزومندیم:)
چون نیستیم قالب وبلاگ رو هم متناسب با ایام شهادت تغییر دادیم....
حلال بفرمایید
التماس دعا
....
زندگی کاروانی یعنی زندگی فاطمی.....
