قبل نوشت:
بدترین نگاه در عرصه فرهنگی وقتیه که شما کمّی نگر باشی!یعنی چرتکه بندازی بگی :
خب!من دارم هزار تومن هزینه می کنم پس باید حداقل N نفر شرکت کنن و اگر نباشن یعنی کار فرهنگی ما درست نیست و نباید باشه و نتیجه نداره!
این نگاه بسیار غلطه.کار فرهنگی ،دکان اقتصادی نیست بلکه امری "صرفا" سرمایه گذاری است که بعد ها در عرصه های مختلف بطور "غیر مستقیم" ، به ثمر میشینه.
یعنی وقتی رهبر میگه خرید کالای ایرانی ، فقط به این معنی نیست که مردم بیایند کالای ایرانی بخرند چون که به خارج وابسته نباشیم ، بلکه هدف اینه ما مردم به این درک برسیم که که سود خرید کالای ایرانی ، در جیب خودمان می رود!
تا حالا فکر کردین:
وقتی شما کالای ایرانی می خرید یعنی محصول کار یک کارگر ایرانی را خریداری کردید و پول اون محصول در جیب اون کارگر میره و بعد اون کارگر میتونه زندگی تشکیل بده و نهایت ، یک خانواده شکل میگیره و باعث رشد یک جامعه میشه و وقتی شما در یک جامعه متعالی حضور داشته باشی ، زمینه خوبی برای پیشرفت خود شماست!!پس سود خرید کالای ایرانی در جیب خودمان می رود امــــــــــــــا غیر مستقیم!
تصوری که ما از کار فرهنگی داریم اینه که زود به نتیجه برسیم و همین تفکر ، مانعی برای کار فرهنگی شده(متاسفانه).
و بدتر اینکه پرداخت پول برای کار فرهنگی رو "هزینه" میدونیم!! در صورتی که قطعا یک "سرمایه گذاری" محسوب میشه.
***
و اما......
در کاروان ما ، همه چیز معطوف به "نگار" هست و نگار ما کسی نیست جــــــــــــــز
تجلی عـــــــــــــشــــــــــــــــــــــق ؛ مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــادر....
همه مادران ، هنرمندان تاریخ بشریت اند و به تصویر کشیدن هنر متعالی زن ، امری محال است . مادر ، مبداء همه تحولات جهان هست.و چه زیبا فرمودند امام امت که از دامن زن است که مرد به معراج می رود.من از این جمله تعبیر دیگری می کنم: دامن مادر ، معراج مرد است ؛ یعنی با همه وجود برای مادر بودن.مادر دستگیر فرزند است؛مادر است که فرزند را به ملکوت می برد.انسانی ملکوتی خواهد بود که مادری ملکوتی داشته باشد و این مادر ، حجت بشریت خواهد بود:نحن حجج اللّه على خلقه و فاطمة حجّة اللّه علینا
ما که نمیتونیم جبران کنیم زحمات مادرمون رو اما گفتیم در وبلاگ زندگی کاروانی ، بخشی کوچکی از هنر مادرمون رو به نمایش بذاریم:
پینوشت:
1-اصرار نکنین که فروشی نیست:دی
2-رفیق بی کلک مادر!
