کشتی جاری

 

فرازی صلوات شعبانیه :

 

الْفُلْکِ الْجارِیَةِ، فِى اللُّجَجِ الْغامِرَةِ، یَأْمَنُ مَنْ رَکِبَها، وَیَغْرَقُ‏ مَنْ تَرَکَهَا،
کشتى جارى در اقیانوسهاى بیکران ایمن شود هر که سوار آن کشى گردد و کسى که آن را واگذارد، غرق شود

الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مارِقٌ، وَالْمُتَاَخِّرُ عَنْهُمْ زاهِقٌ وَاللّازِمُ لَهُمْ ‏‏لاحِقٌ،
هر که بر ایشان تقدم جوید از دین بیرون رفته و کسى که از ایشان عقب ماند به نابودى گراید

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، 
ولى ملازم ایشان حق خواهد رسید خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد...

 

چقدر جالب

در این فراز  ، "زندگی کاروانی" مورد تاکید قرار می گیرد!

نکته:

1-شاید برخی از دوستان یادشون باشه، یه نکته ای رو عرض کردیم در زمینه ی زمینه سازی انبیا ظهور.اینکه همه انبیا در جهت برپایی ظهور حرکت کردند (که عقلی اثبات کردیم) ، و هر کدام از انبیا ، وظیفه داشتند بخشی از ماکت ظهور رو بسازند و یا به عبارتی ، بخشی از ظهور را "آزمایشی" اجرا کنند.این فراز از دعا می تونه به داستان حضرت نوح علیه السلام مرتبط باشه.ضمن اینکه دقت کنین؛میگه : هر که بر ایشان تقدم جوید از دین بیرون رفته! خیلی حرفِ ها!یعنی اگه کسی کاروانی نباشه بی دین از دنیا میره!

 

 

2-یه بحثی زمان انتخابات شد که اصلح انصراف بده به نفع صالح مقبول! جوابش رو میخوایم در قالب کاروان عرض کنیم:

اگر حق ، با حضور خود ، باعث نابودی خود شود ، عقل حکم می کنه کنار باشه ، مثل زمان امیر المومنین که اصل اسلام در خطر بود.

اما اگر حق ، با عدم حضور خود ، باعث نابودی حقیقت شود ، واجب هست که حضور داشته باشه مثل حرکت امام حسین علیه السلام.و نتیجه کاروان امام حسین علیه السلام ، برپایی حق خواهد بود.دقیقا همین مطلبی که در تصویر هیدر وبلاگ اومده.

 

3-انگار دیروز بود که ما سلسله پست های برنامه های حسینی رو شروع کردیم...یک سال گذشت:(...بخشی از متن سال پیش:

 

در خلال این حرکت توجه به یک نکته‌‌‌بسیار ضروری است و آن اینکه:
به نظر می‌‌‌رسد تمام کسانی که به هر صورتی امام(علیه السلام) را نصیحت کردند، از همراهی با امام(علیه السلام) باز ماندند. یعنی حداقل اثری که نصیحت کردن امام معصوم(علیه السلام) در پی دارد، محرومیت از همراهی با امام(علیه السلام) است. لذا هرگز نباید امام معصوم(علیه السلام) را نصیحت کرد؛ زیرا این رفتار تبعه دارد. هرچند که امام(علیه السلام) به محمد بن حنفیّه می‌‌‌فرمایند:
ای برادر! خدا به شما جزای خیر دهد که مرا نصیحت کردی، یعنی برایش دعا می‌‌‌کنند، اما باید دانست که نصیحت کردن امام معصوم(علیه السلام) تبعه و اثر وضعی دارد. . افرادی که امام ع را نصیحت نمودند رفتار صحیح از خود نشان ندادند. شایسته این بود که اینان به جای نصیحت امام، چنین می‌‌‌گفتند:
«آقاجان! ما هر کاری که شما بخواهید، انجام می‌‌‌دهیم» و بدینوسیله رفتاری صحیح و قیمتی از خود بروز می‌دادند. اگر کسی امام(علیه السلام) را نصیحت کند یعنی رأیش با رأی امام(علیه السلام) تفاوت دارد. در مقولة ولایت، آن موضوعی که بسیار اهمیت دارد، همراهی نمودن ولیّ تا آخر مسیر است. بسیاری از افراد اهل ولایت هستند، اما مهم این است که چه کسی تا آخر مسیر حرکت با ولیّ همراه است. ـ چرا محمد بن حنفیّه، عمر اطرف، ابن عباس و یا عبدالله بن عمر، یعنی افرادی که از دوستان یا محبان امام بودند، ایشان را همراهی نکردند؟ چرا به خودشان اجازه دادند که با منطق دنیایی با ماجرای امام(ع) مواجه شوند؟ و این منطق دنیایی، آن‌‌‌ها را از حرکت با امام(علیه السلام) باز داشت. امام با زبان اشاره به ایشان می‌‌‌فرمایند ‌‌‌که شما برنامه خودتان را دارید، رأی شما و منطق شما، منطق دنیاست که البته در جایگاه خود رأی و منطق صحیحی است.

 

4-بعضی موقع ها که متنای سال های پیش رو میخونم ، با خودم میگم: عوض شدم؟باز هم می تونم همین حرف ها رو بزنم؟می تونم بهتر از این باشم؟......

 

 

5-اصلا مرا تو گبر و یهودی خطاب کن....بِیُمْنِهِ رُزِقَ الْوَری...

 

مادرانه ........ مرکب