پیرو نوشته قبل
حال بیاییم کاروانی نگاه کنیم:
در کاروان آنچه "به طریق اولی" مطرح است
انسان نیست ،
روابط بین انسان هم نیست ،
تفکر انسانی هم نیست ؛
بلکه
"امام قافله" یا "قافله سالار" است که محور بحث کاروانیان است.
در کاروان بحث از انسان کامل نیست.اصلا واژه "انسان کامل" از کجای دین آمده؟
یعنی نعوذ بالله باید به مولا امیر المومنین علیه السلام بگیم انسان کامل؟!!!
این همان نگاه حداقلی به مقولات اعلی است....
در بحث سلسله پست های "امام من" مگر عرض نکردیم که اعلی ترین اشیاء عالم کلمات هستند و
بعدش مگر عرض نکردیم که کلمات ، مظهر اهل بیت علیهم السلام هستند؟
و گفتیم که اگر خدا بخواهد انسانی را رشد دهد او را به کلمات مبتلا می کند!
حال
در این بحث ، جایی برای انسان کامل می ماند؟؟؟
انسان کامل برای اهل بیت علیهم السلام مثل همان حماسه حسینی برای کربلا می ماند که در سلسله پست های برنامه های حسینی عرض کردیم که کمترین نگاه ممکن به کربلاست.
بس در کاروان بحث از انسان نیست....صحبت از امام است.
همه معیار ها در کاروان امام است.
عقل ، امام است
تفکر ، امام است
معیار روابط بین افراد ، امام است
مثال
در بیابان تاریک ، همه دور فانوس هستند.هر کس از نور فاصله بگیرد گمراه و "منحرف" است.معیار انحراف افراد ، عمار ها نیستد! امام است....تا خورشید وجودی امام هست ، نیازی به ستاره های کم سو نداریم.داریم؟!
...
اما خودمانی:
بیایید کاروانی رای بدیم.
یعنی چی؟
بیایید ببینیم قافله سالار چه شاخص هایی رو میده.مگه اون نباید ما رو به کاروانسرای "مــُلک مهدوی" برسونه؟پس عقل حکم می کنه با معیار های ایشون ، "اصـــلح" رو پیدا کنیم....
فـــــــــــــقــــــــــــــط معیار های قافله سالار کاروان....
یادمان باشد که یادمان بماند که یادمان نرود:
کـــــــاروان ، معجزه امام حسین علیه السلام است
بیاییم به این معجزه ایـــــــــمان بیاریم....
بیاییم مثل اباالفضل علیــــــــــــــه السّلام
خواستمان خواست مولا باشد
