علی رغم احترام بسیار بسیار زیاد نسبت به هنر تعزیه و دست اندرکاران آن ، اما هیچ وقت نتونستم با تعزیه کنار بیام.
چون به نظرم تماشاچی بار میاره...
و نظر شما؟
۲۶ آبان ۹۲ ، ۲۳:۰۹
الف صاد
ولی من علاقه دارم .بخصوص مراسم تعزیه خوانی تو روستامون که ترکی هست .خیلی سوز داره و اصلا یه چیز دیگه است ...پدربزرگ پدریم هم تعزیه خون بوده ...اما تعزیه خونی تو تئاتر و سطح شهر که دیدم وهمین طور پارسال تو دانشگاه بیشتر عصبی میشدم و ناراحت ودوست نداشتم.شاید به دلیل اینکه حس میکردم دارن نقش بازی میکنن.اما تو روستا سالهاست این افراد دارن با این نقش نفس میکشن و ادم حس میکنه جون گرفتن اصلا یه حس خاصه که نمیشه گفت و تعریف کرد ....بیشتر از همه توبه حر دوست دارم....اگه شد کلیپ هایی از تعزیه خونی روستامون براتون ارسال میکنم
حامد
سلام بستگى داره براى چه سنى میخوایم صحبت کنیم به نظر من براى قشر نوجوان و کمتر تعزیه میتونه مناسب باشه البته از دیدگاه روان شناسى هم بخوایم صحبت کنیم فک کنم افراد سمعى و لمسى از روضه هاى شنیدارى بیشتر بهره میبرند اما براى افراد بصرى فک کنم تعزیه بیشتر مورد اقبالشون باشه (تو پرانتز بگم که رسما از روانشناسى خیلى کم میدونم و شما و بقیه بچه هاى علوم انسانى بیشتر حرف دارن) اما راجع به قسمت اول نظرم که رو سن صحبت کردم صرفا تجربه ام رو گفتم چهارم دبستان توى تعزیه نقش داشتم اون زمان یادمه از روضه هاى مداحا و روضه خونا زیاد متوجه نمیشدم اما اشعار به مراتب ساده تر و حرکات تعزیه میتونه خیلى تو نقش فهم روضه کمک کنه و لااقل فکر کنم براى من این طور بوده ببخشید طولانى شد البته نمیدونم تو روایات چقدر گفته شده که میتونه جاى بحث و تحقیق روایى داشته باشه از بعد تماشاچى بار اوردن هم نمیدونم منظورتون چیه بازم ببخشید التماس دعا
تسنیم
دوس ندارم کلا تعزیه رو